• به یاد بود عالِمی فرزانه، دکتر محمدرضا حکمت

یک سال می‌گذرد، اما هنوز صدای گام‌های اندیشه در راهروهای علم و اخلاق، یادآور حضور مردی است که روشنی خرد و وقار دانایی را با خود همراه داشت. دکتر حکمت، نه تنها نامی در تراز علم، که نشان سرافرازی در قافله‌ی فضیلت و انسانیت بود.

او را نه صرفاً به دانش ژرف و پژوهش‌های سترگ، بلکه به فروتنی بزرگ‌منشانه، به حضور آرام و نگاه ژرف‌اندیشانه‌اش به هستی می‌شناسیم. قلمش روایت‌گر بینش، و عملش ترجمان تعهد به حقیقت بود.
در روزگار ما که وفاداری به علم و انسان، گوهری کمیاب است، دکتر حکمت فانوس راهی شد برای نسل‌هایی که می‌آیند تا از روشنای اندیشه‌ی او فروغ گیرند.

سالگرد درگذشت این بزرگ‌مرد، فرصتی است برای تأمل، تجدید عهد با آرمان‌های علمی و اخلاقی، و ادای احترام به کسی که حیاتش ترجمه‌ای نادر از «حکمت» بود؛ نامی که بر او شایسته بود و شایسته ماند.

• یادش گرامی، راهش روشن، و اندیشه‌اش جاودانه باد