آزمایش PNS – سندرم های عصبی پارانئوپلاستیک (PNS) ، بیماری های سیستم عصبی مرکزی و محیطی می باشند که در ارتباط با تومور و سرطان رخ می دهند .با اینکه این بیماری ها مستقیماً توسط تومور و متاستازهای آن ایجاد نمی شود و یا از عوارض جانبی ناشی از درمان با استفاده از داروهای سیتواستاتیک یا پرتودرمانی نمی باشد اما در ارتباط مستقیم با رشد تومور هستند . PNS تقریباً در 15% از بیماری های بدخیم ، به ویژه در تومور های ریه رخ می دهد .

آزمایش PNS
بسته به نوع تومور ، سلول های تومور آنتی ژن هایی را تولید می کنند ، مانند PNMA2 ، CV2/CRMP5 ، mphiphysin ، ZIC4 ، Hu ، Yo ، Ri ، (Ma2/Ta) و Tr(DNER) که می توانند باعث تشکیل اتو آنتی بادی های خاص شوند . این اتوآنتی بادی ها به آنتی ژن های مربوطه در بافت عصبی متصل شده و بنابراین می توانند باعث اختلالات عصبی شوند. اتوآنتی بادی ها به عنوان بیومارکر مهم در این بیماری ها عمل می کنند . آنتی بادی های پرخطر 70 تا 90 درصد موارد با سرطان مرتبط هستند.

در صورت وجود علائم بالینی و مثبت بودن نتیجه این آنتی بادی های پرخطر در آزمایشات و با توجه به ویژگی خاص آن آنتی بادی ، باید جست و جو جهت یافتن تومور مرتبط با آن آنتی بادی آغاز گردد.
اگر غربالگری اولیه تومور منفی باشد آزمایش باید در یک دوره دوساله هر 4 تا 6 ماه تکرار شود .